Tanja

Beste medewerkers van Stichting Vreedefonds,

MA Visual Anthropology
University of Manchester
Manchester UK
19-09-2019 – 14-09-2020

Ik wil jullie allen van harte bedanken voor de mogelijkheid om een deel van mijn collegegeld van mijn master in Manchester te financieren middels een lening. Begin september 2019 ben ik begonnen aan mijn master Visual Anthropology in Manchester. Het is spannend om een opleiding te beginnen, zeker wanneer deze in het buitenland is. Ik was meteen gefascineerd door het karakter van deze nog rouwe stad, uit de grond gedrukt ten tijde van de katoenindustrie. Veel rode bakstenen arbeiderswijken, grote fabriekspanden en oude kerken die al lang niet meer bewoond werden. Zo vond ik ook een woning in een oude kerk, reeds opgedeeld in studentenkamertjes. Samen met andere studenten uit verschillende windstreken vormden wij een kleine gemeenschap binnen deze nog onbekende stad.

Mijn medestudenten bestonden uit veel Engelse dames en verschillende internationale studenten uit Mexico, Oostenrijk, Italië en Amerika. We delen allen een passie voor documentaires en werden al snel in het diepe gegooid met betrekking tot het realiseren van eigen projecten. De eerste praktische opdracht was om een korte film te maken in de stijl van Observational Cinema. Samen met een engelse medestudent zijn we een week wezen filmen bij een internationaal circus. Met een gezonde spanning, nog nieuw in het vak, hebben we de circusdirecteur en zijn passie voor magie weten te registreren. Na alle stress vooraf was ik deze week vol energie omdat ik me realiseerde dat dit precies was waarom ik dit vak heb gekozen. Ik vind het geweldig om een inkijkje te krijgen in iemands leven en middels audiovisuele middelen er mijn eigen verhaal van te kunnen maken. Ik ben dan ook super blij dat deze opleiding mij veelvoudig deze mogelijkheid heeft geboden.

Na dit introducerende vak volgden er meerdere projecten tot in 2020 de wereld drastisch bleek te veranderen. De pandemie maakte dat opeens de hele studentenstad leeg trok en ik halsoverkop de keuze heb gemaakt om terug naar Nederland te gaan om dichtbij familie en vrienden te kunnen zijn. Het doet me nog steeds verdriet dat er zo abrupt een einde kwam aan mijn leven in een stad die ik nog lang niet moe was. Maar ik denk dat ik achteraf de juiste keuze heb gemaakt om in deze hectische onvoorspelbare periode dichtbij huis mijn studie te voltooien. Terug op mijn studentenkamer in Amsterdam werden de vakken vervolgd via online colleges. Ik was erg teleurgesteld dat alles opeens zo erg op de thuisomgeving was aangewezen, maar besloot om met goede moed door te gaan met de opleiding waar ik zo naar uit had gekeken.

Zo heb ik voor verschillende vakken op een creatieve wijze mijn onderzoeken aangepast. Ik heb een foto-essay gemaakt over de invloed van de pandemie op de hoeveelheid grofvuil in de straten van Amsterdam Oost. Ik heb aan de hand van fotografie het veranderende straatbeeld op de Wallen vastgelegd. Sekswerkers, bewoners en andere betrokkenen hebben toen op door mij ontworpen ansichtkaarten hun gedachtes over de pandemie kunnen vaststellen. Ook heb ik een korte documentaire over mij en mijn huisgenootje gemaakt, en daarmee de impact op het leven van jongvolwassenen ten tijde van een pandemie vastgelegd.

Voor mijn afstudeeronderzoek was het originele plan om naar Argentinië te gaan en een man te volgen die het land te fiets doortrekt en middels circusacts zijn leven financiert. Maar de onvoorspelbaarheid van het virus heeft mij doen besluiten om niet meer verre reizen te ondernemen. Zo bleek ik opeens aangewezen op Amsterdam voor een eindonderzoek. Al het voorwerk wat ik had gedaan voor mijn onderzoek in Argentinië bleek niet meer relevant, en ik moest weer bij het begin beginnen. Middels vrijwilligerswerk bij de tijdelijke noodopvang van dak- en thuislozen ontstond een interesse in deze nog onbekende wereld. Zo raakte ik in contact met René, een man die al meer dan 18 jaar dakloos was. Deze zomer heb ik hem en zijn vriendin gevolgd en hier een korte documentaire van gemaakt.

Begin september begon de eindfase van mijn master waarbij ik alle verzamelde data moest herstructureren. Alle uren die ik had doorgebracht met deze twee individuen en de kennis die ik daar had opgedaan moest ik omvormen tot een eindproduct. Op mijn kamertje heb ik middels extra schermen, een via marktplaats gevonden bureau en een op de kop getikte bureaustoel mijn een eigen monteer-hok gecreëerd. Zo heb ik weken mijn materiaal bekeken, aantekeningen gemaakt en deze tot een documentaire gemonteerd. Om vervolgens een academische scriptie te schrijven over mijn veldwerk, de resultaten van mijn onderzoek en een beschouwing en onderbouwing van mijn audiovisuele keuzes binnen het proces. Eind oktober kwam het verlossende woord dat ik voor mijn scriptie en eind documentaire een 8,5 heb gehaald en zo mijn opleiding cum laude heb afgerond.

• 

• 

Het laatste weekend van oktober was het dan eindelijk zover. Het filmvertoningsweekend waarin al het werk van iedereen van de opleiding werd gepresenteerd. Middels zoom hebben wij twee dagen lang alle films en multimediaprojecten vertoond aan iedereen die zich had ingelogd voor het evenement. Het voelde een klein beetje dubbel om al mijn leuke medestudenten enkel via een computerscherm te kunnen zien, maar het was alsnog heel fijn om met elkaar deze master te kunnen afsluiten. Fijn om iedereen zijn prestaties te kunnen bewonderen.

Afgelopen vrijdag ben ik bij René en Martina, de hoofdpersonen van mijn documentaire, langs geweest om mijn korte documentaire te laten zien. Dit vond ik erg spannend omdat het uiteindelijk hun verhaal was wat ik mij eigen had gemaakt. Ze waren erg positief over het eindresultaat en daarmee heb ik nu echt het gevoel dat ik het hele project succesvol heb kunnen afsluiten. Toevallig kreeg ik net een mailtje in mijn inbox of ik volgende week een gast college wil geven aan de nieuwe studenten over een onderzoek wat ik vorig jaar heb gedaan. Dit doet mij realiseren dat ik nu in de volgende fase van mijn leven ben gekomen, waarin ik mijn studententijd achter me laat en ik voor nieuwe uitdagingen sta. De afgelopen maanden heb ik geprobeerd werk te vinden maar dit blijkt toch erg moeilijk. Aangezien de culturele sector op het moment platligt en ik nog niet heel erg bekend ben met de documentaire wereld in Nederland heb ik besloten de komende maanden stage te gaan lopen bij een mediaproductie bedrijf. Ik was liever meteen doorgevloeid naar betaald werk, maar aangezien dat lastig blijkt in deze wereld heb ik besloten dat ik allereerst meer ervaring wil opbouwen. Mijn droom is dat ik in de toekomst ofwel bij een productiehuis me aansluit, of zelfstandig documentaires maak. Waarschijnlijk zal ik daarnaast commerciële filmklusjes moeten doen om genoeg geld te verdienen om mijn levensonderhoud te kunnen bekostigen.

Ik wil jullie heel erg bedanken voor de mogelijkheid om deze studie te kunnen doen. Het collegegeld van 12.000 euro maakte het voor mij onmogelijk om deze opleiding zelf te kunnen financieren. Ik ben dan ook heel dankbaar dat jullie dit voor mij mogelijk hebben gemaakt. Ondanks de onvoorspelbare wending die mijn opleiding kreeg door de komst van covid-19 ben ik ontzettend blij dat ik deze ervaring heb gehad.

Met vriendelijke groet,

Tanja

Ervaringen